Ik heb een Reisgenoot fiets laten maken! Nu rijd ik rond met reclame voor mezelf. Aan het begin voelde het een beetje gek, maar de fiets staat voor mij ook nog symbool voor iets anders. Voor iets waar ik trots op ben: voor creatief omgaan met m’n mogelijkheden, voor ondernemerschap en een stukje duurzaamheid.
Een jaar of 8 geleden werd mijn toenmalige fiets kapot getrapt in Utrecht. Of gejat. Ik weet het niet meer. Utrecht is een geweldige stad voor mensen en een vreselijke stad voor fietsen. Ik was de tel kwijt geraakt. Maar volgens mij had ik een oplossing gevonden. Ik liep de fietsenmaker bij het station binnen en vroeg om de meest simpele, meest degelijke, lelijkste fiets die hij had. Ik kreeg hem.
Ik vond het zelf nog wel meevallen maar de fietsenmaker verzekerde me dat dit een gedrocht was. Voor de zekerheid plakte ik hem vol Burnside stickers en hij stelde niet teleur – in de afgelopen acht jaar had ik er nauwelijks onderhoud aan en werd hij nul keer gestolen.
Ik ben praktisch ingesteld, dus toen ik eenmaal begon op te treden als de Reisgenoot, leek het me handig om waar het kon op de fiets naar optredens te gaan. Een auto werd lastiger om te betalen (net m’n vaste baan opgezegd) en ik wilde er om verschillende redenen eigenlijk ook geen meer. Waar het kon maakte ik liever gebruik van de fiets en de trein. Via het Deventer Songwriters Gilde had en heb ik veel lokale opdrachten, dus ik zette een voordrager met krat op m’n fiets en kocht een versterker die erin paste. Mijn microfoonstatief knoopte ik aan m’n stang. Zo ging ik op pad naar huiskamerconcerten, lokale festivals en kroegen. Alles wat onder de 40 minuten fietsen van mijn huis was. Als ik naar een andere stad moest, nam ik de trein en bracht ik met m’n fiets de versterker en het statief naar het station. Gitaar op mijn rug en gaan! Een solo singer-songwriter heeft het toch een stuk makkelijker dan een drummer.
Toen las ik dat er in Deventer achter het station een werkplaats is van Cambio: Verhip mijn fiets. Daar maken mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een nieuwe fiets met je oude frame. Hoe tof is dat? Mijn fiets begon inmiddels hier en daar wel wat te rammelen dus het leek me wel wat. Het kon ook nog eens in m’n bedrijfskleuren, zodat ik mijn fijne fel gekleurde website een beetje mee kon nemen onder mijn zadel. Zo begon het avontuur waarin mijn oerdegelijke “gedrocht” omgevormd zou worden tot een felgekleurde, gerecyclede Reisgenoot bolide. Een koning onder de tweewielers.
Ik vroeg of ze naast mijn frame de rest ook zo veel mogelijk andere onderdelen konden hergebruiken. Zadel, wielen, spatborden, verlichting. Alles dat het nog goed deed hoefde niet weg. Ik wilde mijn nieuwe fiets zo duurzaam mogelijk. Dat kon – alleen het noodzakelijke zou vervangen worden. De trapas, de ketting, dat soort dingen. Na lang wikken, wegen en tekenen kwam ik met dit soort plaatjes bij Cambio aan.
Samen met Rogier van Verhip mijn fiets koos ik de beste optie en daarna ging mijn frame ging naar de coater. Zodra hij terug kwam zouden ze de fiets weer in elkaar gaan zetten. Spannend!
Er verstreek een week of twee. *Bzzzt* – een appje.
“Ze zijn bij de coater met een heftruck over je frame heengereden.”
“Wat?!”
Het was echt waar – hoe het had kunnen gebeuren was onduidelijk, maar daar ging mijn wens voor een gerecyclede fiets. Gelukkig waren ze bij Cambio niet voor een gat te vangen en regelden ze een ander tweedehands frame voor me, dat ook nog eens heel erg leek om mijn oude frame. “Ik durf te zeggen dat ze uit dezelfde fabriek komen én even sterk zijn”, zei Rogier. Cool, oké, we gaan door.
Het nieuwe frame werd gespoten en daarna bouwden ze de fiets weer op. Met mijn oude zadel, verlichting en spatborden. ik kreeg af en toe een foto van de voortgang en het zag er echt superstrak uit. Ik ontwierp een bordje voor aan de stang. Ik bracht het naar Cambio en kon alvast even kijken naar mijn Reisgenoot fiets in wording.
Ergens wist ik dat het een beetje gek zou gaan voelen, rondrijden met reclame voor mezelf. Maar de fiets staat voor mij ook nog symbool voor iets anders. Voor iets waar ik trots op ben: voor creatief omgaan met m’n mogelijkheden. Voor ondernemerschap en een stukje duurzaamheid.
Toen ik een jaar of vijftien was wilde ik nooit een auto. Het leek mij wel wat om op de fiets naar m’n werk te gaan later. Geen file, lekker sportief en geen luchtvervuiling. Maar bij mijn eerste vaste baan kocht ik gelijk een auto, omdat ik er anders bijna niet kon komen. Een prima reden misschien, maar ik was toch ook een beetje teleurgesteld in mezelf. Zo makkelijk gooide ik dus een idee overboord.
Toen ik fulltime zzp’ende songwriter werd en eigenlijk meer het leven ging leiden dat ik wilde, deed ik ook de auto weg. Het was voor mij een sleursymbool geworden. Eigenlijk het tegenovergestelde van wat je vaak ziet in autoreclames. Deze fiets past beter bij wat ik nu doe: mezelf laten zien, creatief, kleurrijk én praktisch 😉
Met dank aan Cambio.