Corona raakt ons allemaal – groot of klein. Van mensen op de IC tot ondernemers zonder inkomen. Van thuisonderwijs tot afgelaste evenementen. Net als alle muzikanten zit ik zelf met afgelaste optredens tot ver in augustus. Naar aanleiding van al die dingen ben ik met online hart-onder-de-riem-liedjes begonnen. Met korte songs probeer ik om een beetje troost, erkenning en waar het kan een stukje vrolijkheid of positiviteit te geven.
Ik reageerde denk ik zoals veel Nederlanders op corona. In een paar dagen van “Ach, dat zal toch allemaal wel meevallen” naar “Oh, het gaat toch wel heel erg mis in Italië, zou dat hier ook kunnen gebeuren?” Daarna werden de mensen die dat nog niet waren ook wakker en kwamen de maatregelen op gang. Voor mijn gevoel ging het in enkele dagen van ‘Niet naar je werk als je verkouden bent’ naar een wereld zonder horeca, festivals en uiteindelijk ook zonder school en kinderopvang. Ik zat midden in een workshopserie waarvan de laatste paar niet doorgingen omdat de school sloot. Het blijft een vreemde gewaarwording.
De volledige impact van zoiets wordt altijd pas na een poosje duidelijk, als het meningenstof is neergedaald en we proberen overzicht en inzicht te krijgen in de situatie. Ik dacht aan alle mensen die ineens thuis zitten, aan mensen met naasten die ziek zijn, aan kroegbazen zonder inkomsten. Aan m’n eigen collega’s in de muziek, die investeringen hebben gedaan voor een zomertoer. Alles afgelast. Dan heb je niet alleen nul inkomsten, maar waarschijnlijk zelfs schulden.
Hart-onder-de-riem-liedjes
Ik plaatste een oproep: wie kent er mensen die een hart onder de riem kunnen gebruiken? Ik was als stadstroubadour al aardig bezig om de verhalen van mensen te bezingen en ik dacht – misschien kan ik daar online wel mee doorgaan. Ik maak er korte YouTube filmpjes van en vraag mensen vrijblijvend om een donatie via Petje af (Petje af is een online platform waarbij je artiesten en makers per maand of per publicatie kan sponsoren).
Daarop volgde een stroom met verhalen waardoor het me pas echt duidelijk werd hoe corona ons allemaal raakt. Van mensen die een uitvaart meemaakten, ieder op anderhalve meter afstand van elkaar. Maximaal 30 bezoekers, je kon niemand knuffelen, troosten of wat dan ook. Ik sprak Floor, wiens beste vriendin met corona op de intensive care lag. Om verder verspreidingsrisico te voorkomen mocht er maar één familielid op bezoek: haar jongste dochter Julia. Zij hield de hele familie op de hoogte, probeerde positief te blijven voor haar moeder en moest dat allemaal in haar eentje dragen. Wat een verschrikking. Of ik een liedje voor haar kon schrijven. Een van de moeilijkste, maar ook een van de meest betekenisvolle dingen die ik de afgelopen tijd heb mogen doen.
Maar behalve leven en dood zijn ook de kleinere consequenties erg ingrijpend. Ineens zaten bijna alle leraren en bijna alle leerlingen thuis en moet er op één of andere manier nog steeds lesgegeven worden. Therapieën kunnen vaak niet doorgaan, waardoor mensen die al problemen hadden er nu nog een groot probleem bij hebben. En de lijst gaat door en door, langs afgelaste feestjes, mensen zonder inkomen en ouderen in een sociaal isolement.
Een liedje voor iemand schrijven is maar klein als je kijkt naar het grote plaatje. Maar ik hoorde dat m’n liedje ‘Je bent niet alleen’ op verschillende uitvaarten is gedraaid. Dat m’n liedje ‘Supergoed’ werd gedeeld in onderwijsland. Ik kreeg een appje dat Julia en haar moeder het lied samen hebben beluisterd (inmiddels is haar moeder ontslagen uit het ziekenhuis 🙂 !!). Ik ben blij dat ik iets kan doen voor anderen in deze vreemde tijd. Alle berichten en reacties geven me de drijfveer om door te gaan.
Balen
Dat maakt dat ik me een stuk beter voel, al is er helaas ook genoeg om van balen. Eind vorig jaar bracht in mijn trots uit – een nieuwe EP. Door de hulp van Yannick Manuhutu kon ik er een prachtig product van maken, inclusief muzikale reiskaart. Hij is te koop in mijn webshop, maar het leeuwendeel verkoop ik tijdens optredens. De komende maanden zijn leeg. Geen optredens, geen verkoop, geen promotie. Shit.
Er stond vlak voor dit hele gebeuren voor het eerst een artikel over m’n muziek in een landelijke krant. Een fantastische mijlpaal voor me, die vervolgens nogal ondersneeuwde te midden van al het coronanieuws. Ik werd uitgenodigd voor Radio 2 naar aanleiding van dat artikel. Toch ook best wel een big deal voor een ongetekende artiest. Maar dat werd afgezegd: alles stond enkel in het teken van corona.
Voor muzikanten geldt het inkomstenverlies niet alleen voor de periode waarin de maatregelen gelden, maar ook ver daarna. De voorbereidingen kunnen niet plaatsvinden, dus ook evenementen in juli en september worden nu al afgeblazen. Ik ben een optimist en toevallig kwam er net een redelijk lege maand aan, dus ik maakte me in eerste instantie niet al teveel zorgen om mijn eigen inkomsten. Maar als ik kijk naar wat er allemaal niet door is gegaan hierdoor, maakt dat me toch wel erg verdrietig.
Steunen
Afijn – Ik probeer desondanks de moed erin te houden. Als je net als ik positief bent ingesteld en al plannen aan het maken bent voor een feestje wanneer dit alles achter ons ligt – kom ik met liefde bij je zingen! Zoek even contact met me en dan plannen we vast een datum prikken voor een huiskamer- of tuinconcert (onder voorbehoud natuurlijk 😉 )
Tot die tijd zou ik het ontzettend leuk vinden als je mijn cd met muzikale reiskaart bekijkt en misschien aan wilt schaffen. Of, als je via https://petjeaf.com/dereisgenoot mijn liedjes initiatief een beetje wilt steunen. Hopelijk kan ik nog veel mensen een hart onder de riem zingen!