Eind 2020 kreeg ik een bijzonder verzoek van Kiki. Of ik misschien met haar een rondje door haar wijk wilde lopen om wat liedjes te zingen. Aan de deur, bij mensen die het moeilijk hadden door de lockdown. Vlak na kerst maakten we samen een ronde door de Worp in Deventer.
Doordat ik zelf zoveel thuis had gezeten, was ik ook een beetje afgesloten geraakt van de buitenwereld. Als muzikant zijn mijn werkzaamheden ingrijpend veranderd en ik heb vorig jaar hard gewerkt om mijn hoofd boven water te houden. Tel daar een jong kindje en en lockdown bij op en voor je het weet zit je vooral nog thuis in je eigen huis te ploeteren. Hoe ging het eigenlijk met andere mensen in de stad?
We klopten aan, Kiki legde uit wat we kwamen doen en ik zong. Over de wind, over zorgen en zonlicht. Ik zag vermoeide ogen, gespannen lichamen en gezichten vol zorgen. Tijdens of na het nummer volgde er gelukkig vaak een glimlach en veel mensen waren ook echt geraakt. Op een manier die mijzelf eigenlijk verbaasde. Soms zeiden ze dat ze bijna niemand zagen. Dat ze hun huis alleen maar uitkwamen voor een wandeling en voor boodschappen. En vooral dat het moeilijk was om jezelf steeds maar weer te blijven motiveren.
Dingen die ik ook herkende van de afgelopen maanden. Maar gelukkig was ik niet alleen en het lijkt me ook extra zwaar om dat allemaal in je eentje te moeten rooien. Mensen voelde zich na zo’n liedje een klein beetje gezien: “mijn dag klaarde helemaal op”, zei een vrouw. Iemand anders dacht dat hij geld moest geven. “Haha, nee dat hoeft niet meer meneer”. Wat hard binnenkwam was dat een enkeling de deur niet open durfde te doen. Ik zag iemand zitten, maar hij stond niet op nadat we hadden aangebeld.
Het was koud, ik speelde met een rammelde gitaar en van die halve handschoentjes aan m’n vingers. Tussendoor dronk ik met Kiki warme koffie uit een thermos. Iemand waar we net hadden gespeeld kwam ons achterna om ons chocolaatjes mee te geven. “Normaal zou ik jullie binnen uitnodigen..” Wat zat er veel leed achter al die deuren.
Aan het begin van de lockdown nam ik korte filmpjes op vanuit huis. Muzikale harten onder de riem, veilig vanuit m’n slaapkamer. Dit was de door-weer-en-wind-versie ervan. Het is mooi om mensen een lichtpuntje te kunnen geven op een grijze dag in de winter. Voor de balkonbeweging ben ik al flink wat verzorgingstehuizen afgegaan, maar dit was toch weer anders. Niet alleen ouderen hebben het zwaar. Dus ik dacht: “kan ik dit niet in meer wijken in Deventer gaan doen?”
Daarbij kwam nog dat ik in 2020 als stadstroubadour begonnen ben. Na een vliegende start haalde corona natuurlijk flink de wind uit de zeilen. Evenementen rondom het terugbrengen van mijn songs naar bewoners van de stad konden niet meer en heel veel activiteiten waarover ik zou kunnen zingen lagen ook stil. Terwijl het natuurlijk juist een tijd was met enorm veel behoefte aan verbinding. Na mijn ervaringen op de Worp leek dit me een mooie manier om als stadstroubadour toch iets voor de inwoners van Deventer te kunnen doen!
Met een bijdrage van Fonds Podium Kunsten, speciaal voor initiatieven in coronatijd, en bijval van opbouwwerkers in de wijk kon ik een plan optuigen: Liedjes aan huis. In maart en april maak ik tien keer een ronde door een van de wijken in Deventer of door een dorp in het buitengebied. Met een draagbare accuversterker en mijn reisgenootfiets kan ik op afstand blijven en mensen veilig toezingen.
Woon je in Deventer of ken je er mensen? – let op! De adressenlijst van inwoners waar ik langs ga om te zingen wordt grotendeels opgesteld door de wijkteams, MAAR ik heb per wijk een paar plekken over. Dus ken je iemand die een liedje aan huis goed kan gebruiken? Stuur me een berichtje en dan probeer ik hem of haar mee te nemen in mijn ronde. Via Instagram en Facebook laat ik weten welke wijk aan de beurt is.
P.S. In verband met corona is het niet de bedoeling dat er veel mensen op af komen, dus de precieze dag en tijd worden online niet gepubliceerd.
Speciaal voor dit project ging ik met Rick de Visser in drie en een half uur de hele gemeente door om in elke wijk een foto te maken. Zodra ik bijna in een wijk ga spelen verschijnt de foto online op m’n social media kanalen!